Charakterystyka:
- tarczowy rotor ze sklejki (średnica 70 mm) z zatopionymi w żywicy poliestrowej trzema cewkami po 200 zw. 0.5 mm DNE,
- stojan stanowią dwie płytki z blachy żelaznej o grubości 1 mm, na których przymocowane są cztery magnesy płytkowe,
- komutator typowy 3.sekcyjny, szczotki z blaszki mosiężnej 0,5 mm
- łożyska - mosiężne gniazdka radiotechniczne.
- Rozmieszczenie magnesów (ustalone doświadczalnie): na jednej płytce przemiennie N- S, magnesy dwóch płytek "patrzą na siebie" tymi samymi biegunami (odpychają się). magnesy na jednej płytce rozmieszczone są centralnie nad cewkami, na drugiej na obrzeżach tarczy. Po złożeniu silnika (przed przyklejeniem magnesów na swoich miejscach) można nimi dość swobodnie operować ustalając doświadczalnie ich najlepsze położenie - trzymają się blachy stojana dość mocno.
- Zamiast typowego komutatora przedstawionego w niniejszej konstrukcji można z powodzeniem zastosować konstrukcyjnie prostszy komutator płaski z laminatu do obwodów drukowanych.
- Metoda wykonania i zatopienia cewek w żywicy opisana jest szczegółowo w postach dotyczących budowy "amerykanki".
- Konstrukcja silnika jest b. prosta i łatwa do realizacji w przeciętnych warunkach domowego warsztatu. Silnik z powodzeniem można zastosować do napędu różnych modeli, zwłaszcza pływających i jeżdżących.
- Silnik charakteryzuje się dużym momentem obrotowym (średnica rotora!) i b. wysokimi obrotami: rusza od 1,5V, przy 5V osiąga bardzo wysokie obroty i obserwuje się tendencje do "rozbiegania się".
- Kierunki modernizacji: większa średnica -większe cewki - większa moc. Kolejny przyrost sprawności osiągniemy maksymalnie zbliżając magnesy do tarczy i optymalizując położenie magnesów oraz zwiększając liczbę cewek (i sekcji komutatora).
UWAGA:
na schemacie rotora szczotki powinny być obrócone o 90 stopni (równolegle do magnesów) !!!
czemu utrudniłeś konstrukcję? Trzeba było iśc dokładnie śladem amerykanki, pozbyłbyś się ślizgaczy.
OdpowiedzUsuń